به گزارش کیانسه ؛ وقتی در ۱۸ سالگی تنها دو بار فرصت پوشیدن پیراهن برق شیراز در لیگ آزادگان به او داده شد، هرگز فکرش را نمیکرد که روزی قرار است با جا به جا کردن انواع و اقسام رکوردها، بازوبند کاپیتانی استقلال را به بازو ببندد. همانطور که احتمالا بعد از گذراندن یک فصل درخشان و بالا بردن جام حذفی در این تیم، تصورش را نمیکرد به این شکل از خانه خود دل بکند و به سر از اردوی یکی از رقبای همیشگی آبیها درآورد. سیدحسین حسینی، همان جوان شیرازی است که با چهره محجوب و توانایی فنی بالا ۱۳ سال در اردوگاه آبیهای تهرانی یکهتازی میکرد و به جز سربازی و حضور اجباری در ملوان، قصد نداشت تا پایان عمر فوتبالیاش برای تیمی غیر از استقلال توپ را در آغوش بکشد، اما حالا راهی سپاهان شده و فصل جدیدی را آغاز کرده است. پس به بهانه درخشش سید در لیگ بیست و چهارم و انتخابش بهعنوان دروازهبان تیم منتخب فصل، به گفتوگوی کوتاه با او مینشینیم؛ گفتوگویی که البته از همان ابتدا با قول او مبنی بر اینکه در پایان فصل برای مصاحبهای صریح و بیپرده به دفتر “ورزش سه” میآید، آغاز شد.
به نقل از ورزش سه، حسینی که به اتفاق یکی از دوستان نزدیکش در فیفادی به محل مصاحبه آمده بود، در خصوص اینکه چرا همین الان در اردوی تیم ملی حاضر نیست، گفت: در تمرین سپاهان مصدوم شدم و به اردوی تیم ملی هم مراجعه کردم، اما دکتر تشخیص داد که باید استراحت کنم. امیدوارم زود شرایط مهیا شود و بتوانم هم برای تیم ملی و هم برای سپاهان به میدان بروم.
او در واکنش به این جمله که اتفاقا پیراهن شماره یک تیم ملی را در کافا به نام تو کنار گذاشته بودند؛ با شوخی گفت: شما اینها را از کجا میدانید؟ حیف شد و من هم مثل همه فوتبالیستها آرزوی پوشیدن مداوم این پیراهن را دارم و کلا بازی کردن برای تیم ملی احساسی فراتر از بازیهای باشگاهی است.